Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

dinsdag 19 oktober 2010

Prikkels

Vorige week dinsdag was ik jarig. Ik wilde er geen aandacht aan schenken, want mijn hoofd stond er niet naar. De dag ervoor had ik heerlijk in de duinen van Wassenaar gewandeld, samen met Karina, die wel van een flinke wandeling houdt.
Die dinsdag dus had ik 's morgens een bijeenkomst van mantelzorgers in de stad, en Cora had me voor de lunch uitgenodigd, omdat ik toch in de buurt was. Dat was een heerlijke, feestelijke lunch met Jan en Cora, buiten in een heerlijk zonnetje! Toch nog iets feestelijks!

Een handvol kaarten, een enkel telefoontje, en dat was het, dacht ik.
Gewoontegetrouw fietste ik 's avonds rond kwart voor zeven naar Riet voor een uurtje samenzijn in het restaurant met een sapje en wat fruit. Soms is ze dan verdrietig, soms blij, al naar gelang de prikkels die ze die dag heeft gekregen van haar omgeving.
Toen ik uit de lift stapte zag ik dat één van de huiskamers versierd was. Ik zag Jos en Kirsten en Riet in die verder lege huiskamer. Blij verrast natuurlijk. Had die dekselse Jos bij het personeel een huiskamer geritseld voor die avond! En even later kwamen Karina en Jeroen (een oude schoolvriend van Jos) ook nog.


Het was een ongewone plek, maar Riet en ik hebben er van genoten.





Prikkels. Riet vond het allemaal prachtig, maar toch kreeg ze het opeens te kwaad. In haar beleving krijgen de bewoners bij haar in de huiskamer steevast te weinig te eten. En daar heeft ze het erg moeilijk mee, al een aantal dagen. De uitleg, dat die mensen de hele dag in een (rol)stoel zitten en maar heel weinig eten is voor haar niet te begrijpen....
En een paar huiskamergenoten kwebbelen en snateren er de hele dag flink op los, wat Riet onrustig maakt, zodat ze wegvlucht naar een rustig plekje. Prikkels.

We hebben het natuurlijk niet laat gemaakt die avond. Om 9 uur was alles opgeruimd en kon Riet -moe maar voldaan- naar bed. Wij hebben daarna nog even een afzakkertje gehaald in een Vlaardings kroegje.

De donderdag daarna was er door de afdeling een familiediner georganiseerd in de oude brasserie. Zo'n 100 mensen bij elkaar: bewoners, familieleden en extra personeelsleden voor de bewoners voor wie geen familie aanwezig was. En veel vrijwilligers voor de bediening.
Hoewel het een lange zit was (van 5 tot 8 uur) was het gezellig voor iedereen. De door anderen gemaakte foto's voeg ik later toe.

Afgelopen zaterdag was het klusdag in Haarlem: bij Jos moest een betonnen schutting afgebroken worden om plaats te maken voor een nog te realiseren grotere tuin.
De nodige hulptroepen waren daarvoor uitgenodigd.








De beelden spreken voor zich, niet alles heb ik meegemaakt, want 's middags was ik weer op bezoek bij Riet. Zolang het te combineren is, is zo'n uitstapje voor mij een goede uitlaatklep. Je moet wat, nietwaar?

Prikkels. Op dit moment is men met Riet aan het experimenteren welke van de 4 huiskamers voor haar het prettigst is. Haar eigen huiskamer geeft haar teveel prikkels, teveel onrust.
Ze laten haar een poosje vrij om zelf te kiezen, en het is elke keer weer een verrassing uit te zoeken waar ze op dat moment zit. Door haar aangeboren sociaal gedrag trekt ze vaak naar personen, die in haar ogen haar hulp nodig hebben. 
We moeten afwachten hoe zich dit gaat ontwikkelen.