Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

maandag 6 juni 2011

Epileptische aanval

Afgelopen vrijdagochtend werd ik al vóór 8 uur gebeld door de dienstdoende dagoudste van de afdeling, dat Riet kort daarvoor een epileptische aanval kreeg te verduren van ruim 10 minuten. De opgeroepen dokter belde mij kort daarna met de geruststellende mededeling, dat deze aanval mogelijk te maken heeft met de combinatie van de medicijnen die Riet krijgt toegediend, en dan met name het medicijn Thyrax, dat ze al meer dan 10 jaar gebruikt voor een afwijking aan haar schildklier.
Ik vermoed, dat ook de kleine aanvalletjes waar ze de laatste weken regelmatig last van heeft, er mee te maken hebben. Ik schreef daar eerder over in het artikel "DEPAKINE". Misschien is de onlangs verhoogde dosering van dit middel wel de oorzaak. Wie zal het zeggen?

Enfin, ik was gerust gesteld door de arts. Maar 's-middags werd ik opgeroepen om toch maar even te komen, want niemand kon contact krijgen met Riet. Om 2 uur stak ik mijn hoofd om de deur van haar kamer. Een zielig, hopeloos stukje mens zat daar -half aangekleed- in kleermakerszit op bed, zonder bril en gebit, met 2 man personeel erbij. Pas toen ze mij zag kwam er herkenning en rust in haar lichaam: de al uren durende onrust en spanning zakte langzaam weg. Tot grote opluchting van het personeel.

Ruim 1 uur heb ik zo met haar gezeten: liggen wilde ze niet, en af en toe kreeg ze korte, hevige krampachtige aanvallen, die haar zichtbaar uitputten. Toen het langzaam wat beter ging, hebben we haar in haar rolstoel gezet en naar de huiskamer gebracht. Daar heb ik tot 4 uur met haar gezeten, samen met Karina, die, zoals gewoonlijk op vrijdagmiddag, op bezoek kwam. In dat uurtje trok Riet weer helemaal bij, kreeg weer interesse voor haar omgeving, reageerde weer op vragen, maar was wel erg moe van alle lichamelijke inspanningen van die dag.

Even na vieren zijn wij weg gegaan; er was voldoende toezicht en verzorging werd ons verzekerd.
De volgende middag trof ik weer de oude Riet aan, zittend in haar rolstoel (voor alle zekerheid, want bij een aanval moest ze snel verplaatst kunnen worden naar haar bed voor het rectaal toedienen van de dan noodzakelijke medicijnen). Ze zat heerlijk te eten, met hulp natuurlijk, want zelf kan ze het niet meer. En ze had weer belangstelling voor de activiteiten om haar heen.
Die nacht had ze geslapen in een andere huiskamer, waar vanuit het kantoortje zicht op haar was.
Alles is zonder problemen verlopen, dus ik had goede hoop om wat leuks met haar te gaan doen. De zaterdagse wandeling naar Kethel en het winkelcentrum heb ik maar niet gedaan; we hebben een ijsje gehaald in het restaurant, en later in de middag hebben we een wandeling om het gebouw gemaakt met een drankje op een bankje. Nou, voor Riet is dat feest hoor!

Gisteren vierde Tyron zijn 3e verjaardag. Helaas moest ik Magdalena melden, dat wij niet konden komen, omdat het medisch gezien niet verantwoord was. Riet had nieuwe medicijnen, en zo'n uitstapje paste niet in de gewenningsperiode. Jammer, maar dat halen we over een tijdje wel in.
Onze wandeling gistermiddag door de wijk, met als sluitstuk een lekker ijsje, maakte de middag meer dan geslaagd.

Riet is nu incontinent. Als je haar vraagt of ze naar het toilet moet, kan ze nog helder reageren, maar zelf aangeven is er niet meer bij. Het gevolg is, dat er wel eens iets mis gaat.... Reden voor mij om te stoppen met het zelf verzorgen van de was, want natte was in je wasbox gedurende meerdere uren is niet zo fris. Sommigen verpakken het gelukkig in plastic, maar anderen hebben daar geen boodschap aan. Helaas, want het is wel een kwestie van respect....

O ja: er is een zeer interessante instructiefilm uitgebracht.
Een interactieve internetfilm, de Alzheimer Experience, laat de kijker zien hoe het is om de ziekte van Alzheimer te hebben.
Het doel is de kloof van kennis en begrip tussen de 'gezonde' buitenwereld en de belevingswereld van Alzheimerpatiënten te helpen overbruggen. De interactieve film is bedoeld voor de miljoen mensen in Nederland die dagelijks te maken hebben met Alzheimer. Als familielid, mantelzorger, verzorgende of verpleegkundige. Het aantal patiënten met Alzheimer zal de komende tijd in Nederland verdubbelen.
De film is te bekijken via www.alzheimerexperience.nl en via de site van de Vereniging Alzheimer Nederland: www.alzheimer-nederland.nl


En kijk ook eens op   http://www.youtube.com/watch?v=TutpmcsrFHE&feature=related