Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

zondag 24 april 2011

De volgende fase: de rolstoel

Het is Pasen, zondagochtend 11.30 uur. Heerlijk weer om te wandelen of te fietsen. En eigenlijk moet ik niet binnen zitten om dit verhaaltje te schrijven, maar er te veel gebeurd de afgelopen weken, dat ik toch maar weer aan de slag ga.


Vanwege de instabiliteit van Riet bij het opstaan van bed of stoel, maar ook het steeds moeizamer wandelen buiten de deur en haar grote verlangen naar wandelingen in de natuur, zijn bij haar verzorgers de reden geweest om -via de medische indicatie- een eigen rolstoel aan te vragen.
Ik heb met haar al een paar keer gebruik gemaakt van een opvouwbaar exemplaar, maar voor het postuur van Riet is een steviger, groter model noodzakelijk. Een op maat aangepast model dus, maar dat kon wel 'even' duren.

Naar aanleiding van ons vorig bericht belde Martijn -onze jongste zoon- mij met de mededeling, dat hij bij zijn bedrijf een overtollig exemplaar had staan. Natuurlijk ben ik die rolstoel meteen gaan halen, een prachtig, luxe exemplaar; licht in gebruik, en in alle standen te gebruiken.



Vorige week zaterdagmiddag heb ik die stoel tijdens een flinke wandeling uitgeprobeerd: een verademing voor Riet, want nu kon ze om zich heen kijken naar de bloeiende bomen, de bloemen, de spelende kinderen, de kwekkende eenden. En dat kon de laatste tijd niet meer, omdat zij al haar aandacht nodig had om haar voeten goed te plaatsen bij al die drempels en loszittende tegels. Een heerlijke wandeling.

Maar de avond ervoor trof ik een 2e rolstoel aan bij haar kamer met naam en afdeling er op. Een prachtige stevige rolstoel van het huis. Wat nu?!
De rolstoel van het huis hebben we vorige week zondag uitgeprobeerd: prima, stevig, wel wat zwaarder, maar ook wat breder.
De afdeling heeft contact gezocht met de technische dienst van DrieMaasStede om hun visie bij dit dilemma. Hun advies was: gebruik de stoel van het huis, want bij technische storingen of stukken van de andere rolstoel kunnen zij niet helpen, omdat zij van het onbekende (Noorse) merk geen onderdelen hebben.
Uiteindelijk hebben wij toch maar gekozen voor de stoel van het huis. Voor de stoel van Martijn vind ik wel een goede bestemming.

Afgelopen dinsdag volgde weer een bezoek aan het ziekenhuis voor de zogenaamde gipscontrole. Riet heeft nu nieuw gips in een fraaie paarse kleur, voor de komende 5 weken.
Gisteren was ik al vroeg naar Brabant, voor de begrafenis van mijn moeder, die afgelopen zondagochtend op 89-jarige leeftijd was overleden. Bij mijn moeder was het kaarsje langzaam uitgegaan: in een eerder gesprek met haar gaf ze aan, dat het genoeg was. Maar in dat zelfde, heldere, prettige gesprek was ze meer met Riet bezig, dan met haar eigen naderende einde. Zo was mijn moeder.

Gelukkig kon Karina mijn bezoek aan Riet overnemen, zodat deze dagelijkse routine (voor Riet zo belangrijk!) niet onderbroken werd. En 's-avonds ging ook Gerda (zoals vaak op zaterdagavond) op bezoek bij Riet. Zowel bij het middagbezoek, als bij het avondbezoek was Riet in een opperbeste stemming, en daar doen we het toch allemaal voor, nietwaar?

Vanmiddag ga ik weer wandelen met Riet, want het is heerlijk weer. Zonnehoedje op en naar buiten!
Ik heb er zin in, want het is toch wel vreemd als je een dagje verstek laat gaan....