Zo was ik gisteren -na een afwezigheid van ruim 3 maanden vanwege een vervelende scheenbeenblessure- weer eens aanwezig bij een heerlijke middag Jeu-de-Boules.
Van diverse kanten komen dan de vragen op mij af. Riet ging tot het laatst met mij mee, dus vanzelfsprekend voelen velen zich betrokken bij haar ziekte.
Regelmatig overleg met het personeel van de afdeling geeft een goede kijk op de situatie op langere termijn: langzaam gaat Riet achteruit.
Niet erg snel meer, zoals in het begin van haar verblijf in DMS, maar bij de regelmatige toetsen is duidelijk zichtbaar, dat haar hersenfuncties achteruit gaan. En daarmee het communiceren met en het aansturen van haar lichaamsfuncties, zoals het spreken, het pakken, en ook het begrijpen.
Regelmatig schrijf ik hier over, en dat frustreert. Vooral frustreert dat, als ik optel, wat Riet niet meer kan. Het lijstje van "wat kan Riet nog?" wordt helaas steeds korter. Het beperkt zich tot -heel basaal- ER ZIJN. Een gesprek is niet mogelijk, de enige taal die zij nog redelijk begrijpt is de lichaamstaal: lachend kijken naar bekende gezichten en hoopvol wachtend op een reactie; een teken, dat Riet zich prettig voelt. Kijk naar de foto's, en je ziet het.
Van Geert (de activiteitenbegeleider) ontving ik nog wat foto's.
muzikaal moment tijdens de dag-van-de-zorg
avond4daagse 2012
Op YOU TUBE vond ik een mooi nummer van Elvis:
http://youtu.be/u9sRJ-eOHnc Een liedje uit de oude doos, maar o zo teder gezongen!
Dagelijks ontvang ik nieuws over alles wat er wereldwijd gepubliceerd wordt over Alzheimer. Vaak is het "oud" nieuws, of afgeleid van oude bronnen, maar soms is het lezenswaardig, zoals dit artikel:
Reparatie van het brein
Organen en weefsels zoals lever, darmen en huid kunnen zichzelf repareren. Ze bevatten stamcellen die de oude kapotte cellen kunnen vervangen. De hersenen lijken echter de uitzondering op de regel. Schade in ons brein is eigenlijk altijd permanent. Lange tijd werd daarom gedacht dat de hersenen geen stamcellen bevatten om schade te repareren. In 1998 werd echter ontdekt dat er bij mensen wel degelijk nieuwe zenuwcellen worden geproduceerd.
Het volledige artikel kun je vinden in:
Bij goed weer ga ik morgenmiddag wandelen met Riet; ik stelde het vanochtend aan haar voor, en ze was erg enthousiast. Naar buiten, bloemen, vogels: toverwoorden die helaas vervliegen. Maar het moment waarop Riet deze woorden hoort, zijn zichtbaar blij-makend.
Tot een volgende keer!
