Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

maandag 17 januari 2011

Heftige momenten

Voor Riet en haar medehuisgenoten waren de dagen rond Kerstmis en oud&nieuw best spannende dagen met veel ongewone prikkels. Sommige bewoners werden angstig of geprikkeld, anderen verbaasden zich dagelijks over de mooie versiering.
In mijn vorig verslag vertelde ik al iets over de periode tot en met Kerstmis, en nu verhaal ik over de periode daarna.
De muzikale middag op oudejaar zal ongetwijfeld druk bezocht zijn door de bewoners, want meezingen en dansen is dan troef. Maar toen ik op de afdeling kwam om Riet te halen voor die muziekmiddag bleek er in de huiskamer een heuse troubadour te zitten die met de bewoners leuke liedjes aan het zingen was. Mijn keus was snel gemaakt: wat is er nu leuker dan samen met je eigen mensen een gezellige middag te hebben met oliebollen en proseco?
De troubadour (een vrijwilliger, die regelmatig de diverse afdelingen bezoekt om samen met de bewoners in huiskamersfeer leuke oude liedjes te zingen met zijn gitaar) hield het vol tot tegen vieren. Petje af voor zulke mensen!
De volgende dag trof ik een angstige Riet aan: ze had niet kunnen slapen door al die herrie buiten. Maar dat was al snel vergeten, want op uitnodiging van de afdeling waren er behoorlijk wat familieleden gekomen om samen met de bewoners onder het genot van een hapje en een drankje het nieuwe jaar in te luiden. Afleiding genoeg dus voor de bewoners, want er liepen kinderen rond en een hond. En dat trekt altijd de aandacht.
's-Avonds om 8 uur kwamen Jos en Kirsten ook nog naar Riet om nieuwjaar te wensen. De meeste bewoners lagen al in bed, moe van de drukke dag. Riet was ook al in pyjama, maar met een lekker warm vest erover ging het best. Zelf thee zetten is dan wel gewenst, want de personele bezetting is op zo'n avond minimaal.

Het nieuwe jaar is voor Riet minder leuk begonnen: ze kreeg weer eens een blaasontsteking, waardoor de werking van de normale medicijnen onder druk kwam te staan. Het aanpassen van de antidepressiva is opgeschoven tot later: eerst de  blaasontsteking aangepakt.

Afgelopen vrijdagmiddag is Riet gevallen: ze schrok ergens van en raakte uit balans. Ze viel met haar hoofd tegen de stenen grond en bezeerde daarnaast haar linker schouder, pols en hand, en haar rechter pols die ze als afweer gebruikte.
Het zag er allemaal best ernstig uit vertelde Cora, die er bij was. Riet natuurlijk erg overstuur. Dokter erbij. Om 18.00 uur werd ik opgeroepen door de afdeling om -op advies van de dokter- foto's te laten maken in het ziekenhuis. Op schriftelijk aandringen van de dokter zijn er diverse foto's gemaakt, en het duurde dan ook lang voor we weer naar huis konden: gelukkig niets gebroken, maar wel behoorlijke kneuzingen.
Riet heeft een hoge pijngrens: al tijdens het wachten in het ziekenhuis kreeg ze weer praatjes en toonde ze belangstelling voor haar omgeving. En terug op de afdeling (21.00 uur!) was ze goed aanspreekbaar.
De volgende dag (zaterdag) ben ik met haar naar onze opticien gereden om haar bril te repareren. Ze had trek in een lekkere gevulde koek van de bakker, zei ze. En terug in DrieMaasStede wilde ze in het restaurant warme chocolademelk met veel slagroom voor bij de koek. Terug op de afdeling zaten we nog een uurtje samen in de huiskamer, want daar heeft ze behoefte aan: knus bij elkaar zitten.
Gistermiddag hebben we samen 2 uur in de verder lege huiskamer gezeten, kijkend naar een mooi dierenprogramma op de TV. Zolang ze last heeft van haar kneuzingen houden we het maar rustig. En Riet vindt het lekker knus.
Ik vermoei haar niet met verhalen over familie of vrienden, want ik merk aan haar, dat ze die dingen niet meer begrijpt. Zodra ik constateer, dat ze me niet kan volgen, ga ik over op een ander onderwerp.
Voor bezoekers is zo iets moeilijk te vatten, want in je verhaal aan Riet wil je dingen duidelijk maken. Voor Riet is het dan erg verwarrend wanneer een voor haar onbegrijpelijk verhaal meermalen wordt "opgedrongen".

Een volgende keer hoop ik wat foto's erbij te kunnen plaatsen.