Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

maandag 16 januari 2012

HET NIEUWE JAAR - RUST IN DE TENT

Op zondag 1 januari was er op de afdeling een gezellig familiefeestje, want iedereen was uitgenodigd om elkaar "Gelukkig Nieuwjaar" te wensen. Met oliebollen, lekkere hapjes en een drankje, alles prima verzorgd door het eigen personeel.
Voor de meeste bewoners van de afdeling was deze drukte wel spannend, want er kwamen kinderen en een enkele hond, en dat geeft de nodige afleiding. Voor sommigen, zoals voor Riet, was al die drukte te veel. De drukke feestdagen gaven al de nodige prikkels, en nu kwam dit er nog overheen.....
Ik was vroeg aanwezig om de drukte voor te zijn, en dat kwam goed uit, want Riet kon het op dat moment nog behappen. Maar toen het na 'n half uur wat drukker werd, was dat aan Riet goed te merken: ze werd onrustig, kon zich niet meer concentreren, deed haar ogen dicht. Voor mij tijd om naar huis te gaan!
Het duurde nog enkele dagen vóór de rust was weergekeerd, want er moest nog van alles aan versiering opgeruimd worden.


Als ik 's-morgens rond 10.30 uur (koffietijd) Riet ga opzoeken, is het altijd weer spannend hoe zij reageert. Altijd blij natuurlijk, wanneer ze mij ziet (hoe kan het anders: wij kennen elkaar al 'n tijdje!), maar soms zegt ze desgevraagd, dat ze zo moe is. "Druk, moe" zegt ze dan, en doet vervolgens haar ogen dicht. Wat blijkt dan? Ze heeft een douchebeurt gehad, is aangekleed, heeft ontbeten. Als je je dan realiseert, wat dat voor haar betekent, dan is haar moeheid goed te verklaren: voor iedere actie moeten haar hersens haar lichaam aansturen, en dat wordt door de progressieve afbraak van haar hersenfuncties helaas steeds moeilijker. En daarnaast heeft ze 's-morgens bij het opstaan vrijwel dagelijks last van insulten (lichte, op epilepsie lijkende trekkingen), wat nog eens extra energie vreet.


Maar voor de rest gaat het naar omstandigheden goed. Riet is meestal goed aanspreekbaar, al bestaat haar communicatie slechts uit lichaamstaal en een enkel woord. 
Wij verlangen naar de lente (wie niet?), want dan kunnen we bij goed weer naar buiten voor een wandeling. Gezien haar broze lichamelijke conditie durf ik een wandeling bij koud weer niet aan. Deze mensen zijn erg vatbaar voor longontsteking en andere narigheden, dus ik neem geen risico.


Vanochtend ben ik terug gekomen uit Haarlem, waar we met veel vrienden gisteren de 40e verjaardag van Jos gevierd hebben. Het was een geweldig feest, ook vanwege de vele lekkere hapjes van de kookgroep waar Jos en Kirsten deel van uit maken.
Afgelopen dinsdag hadden Jos en ik een periodiek gesprek met een psychologe van DMS, en bij die gelegenheid gaat Jos altijd even bij zijn moeder langs. Helaas herkent Riet haar zoon al lange tijd niet meer (maar als ik het met Riet over Jos heb, dan merk ik toch wel enige herinnering aan hem waar te nemen). 
Jos heeft een paar foto's van Riet gemaakt:












Haar ogen spreken boekdelen. Ik heb er niets aan toe te voegen. Bedankt Jos, voor deze impressie.

Volgende maand viert Riet haar 68e verjaardag, op 19 februari. Een week ervoor zit ze 2 jaar in DrieMaasStede. Als ik terug kijk, en haar situatie vergelijk met die van andere bewoners, dan vind ik, dat zij in verhouding snel achteruit gaat. Desondanks hoop ik nog vele uurtjes met haar door te kunnen brengen, en als het even kan: buiten met een fijne wandeling. Ik kijk ernaar uit.
Hartelijke groet, en tot een volgende keer.