Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

zondag 20 november 2011

AFASIE en de valkuilen

Al eerder heb ik over de afasie van Riet geschreven, en gisteren stapte ik in een grote valkuil. Maar eerst nog even een korte uitleg (uit WIKIPEDIA):

Afasie is een taalstoornis (ICD-10: R47.0: dysfasie en afasie). De wetenschap die zich bezighoudt met het taal- en spraakgebrek ten gevolge van een hersenletsel heet afasiologie.
Het woord afasie komt van het Grieks en is een combinatie van a (= niet) en phanai (= spreken). In veel gevallen waarin de term afasie gebruikt wordt zou dysfasie beter zijn; de fatische functie is immers nooit in zijn geheel gestoord.
Wanneer mensen communiceren, gebeurt dit meestal door middel van taal. Praten, het vinden van de juiste woorden, begrijpen, lezen, schrijven en gebaren maken zijn onderdelen van taalgebruik. Wanneer als gevolg van hersenletsel één of meer onderdelen van het taalgebruik niet meer goed functioneren, noemt men dat afasie. De persoon kan de taal niet -goed- meer gebruiken.
Jaarlijks ondervinden veel mensen tijdens hun vakantie in het buitenland de frustratie van het niet goed duidelijk kunnen maken wat ze bedoelen of het niet goed begrijpen wat de ander bedoelt. Zelfs in landen waarvan men meent de taal goed te beheersen, zoals Engeland of Frankrijk, merkt men dat bijvoorbeeld bij een doktersbezoek. In landen waarvan men de taal minder goed beheerst, zoals Portugal, Turkije of China, worden de communicatiemogelijkheden met de lokale bevolking steeds beperkter en lukt het vaak zelfs niet meer om te krijgen wat men besteld heeft. Mensen met afasie ondervinden dagelijks deze problemen.
Afasie is een taalstoornis. Geen twee mensen met afasie zijn precies gelijk - afasie is bij iedereen anders. De ernst en omvang van de afasie zijn onder andere afhankelijk van de plaats en de ernst van het hersenletsel, het vroegere taalvermogen en iemands persoonlijkheid. Sommige mensen met afasie kunnen wel goed taal begrijpen, maar hebben moeite met het vinden van de juiste woorden of met de zinsopbouw (motorische afasie; heeft te maken met een stoornis in de efferente zenuwbanen). Anderen spreken juist wél veel, maar wat zij zeggen is voor de gesprekspartner niet of moeilijk te begrijpen; deze mensen hebben vaak grote problemen met het begrijpen van taal; sensorische afasie heeft te maken met een stoornis in de afferente zenuwbanen.


Gistermiddag: zonnig, weinig wind, dus ideaal voor een fijne wandeling. Riet had er zin in; lekker ingepakt met bontmuts, wanten en plaid wandelden we richting Kethel en winkelcentrum Spaland, onze zaterdagse wandeltocht.
Jammer dat Riet je niet kan zien vanuit haar rolstoel. Maar op haar manier kletst ze lekker mee over wat ze onderweg ziet en hoort. De verbale communicatie van Riet beperkt zich tot wat onbegrijpelijk gemurmel, maar haar lichaamstaal verraadt haar aanstekelijk enthousiasme.
De wekelijkse gang naar Bakker Klootwijk (wie kent hem niet in en rond Rotterdam) bracht mij tot een verrassende keus: Apfelstrudel. Op onze reizen in Duitsland bezochten we regelmatig de lokale Konditorei voor een kopje koffie met Apfelstrudel, warm, met vanillesaus.
Terug in de huiskamer gaf ik Riet een paar hapjes: een vies gezicht.... Gerustgesteld door mijn verklaring dat dit heerlijke appelgebak was, voerde ik de rest.
Toen ik gisteravond bij de koffie mijn tanden in mijn stuk zette, begreep ik plots wat Riet bedoelde: absoluut vies! Niet te vergelijken met wat we al die jaren met smaak gegeten hadden. En dat voor € 3,95.
Afasie en de valkuilen: je tuint erin voor je 't weet. Ik voelde me gisteravond erg bezwaard richting Riet, die mij vertrouwde en tegen haar zin gewoon door at.


Vorige week zondag was er een wandeling vanuit Natuurcentrum Boshoek. Jarenlang hebben Riet en ik op zondag deelgenomen aan deze wandelingen, die door de provincie en lokale organisaties worden uitgezet. Jan en Cora zijn ook regelmatige deelnemers, en omdat Cora een paar broeken en truien voor Riet bij zich had om te passen, kwam de wandeling prima uit. 


Zojuist werd ik gebeld door Diana, de zorgcoördinator van Riet. Vannacht heeft Riet weer insulten gehad, krampachtige spiertrekkingen, zoals ze al vaker de laatste tijd gehad heeft. Lijkt een beetje op epilepsie, maar wordt bij Riet veroorzaakt door uitval van haar hersenfuncties als gevolg van Alzheimer. Ook daarover heb ik eerder geschreven.
Omdat we vanmiddag samen naar Magdalena gaan op theevisite (maar dan met koffie en cakegebak!), heb ik met Diana afgesproken eerst de situatie te bekijken en dan te beslissen. Als het niet verantwoord is, zal ik Magdalena afbellen. Zij zal daar alle begrip voor hebben, want zij kent Riet ondertussen best goed. Voor de kinderen zal het afzeggen vervelend zijn, want Riet en ik zijn vaste bezoekers voor hen, en dat is fantastisch om mee te maken: de onbevangenheid tussen hen en Riet. Ze kletsen wat af!

Afwachten wat de dag ons verder brengt.
Hartelijke groeten.