Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

zaterdag 6 november 2010

Het wordt steeds stiller.....

Voor Riet is het allemaal erg verwarrend: na een relatief rustige periode van wennen aan elkaar wordt haar nu dagelijks een vrij intensief dagprogramma aangeboden. Dit varieert van allerlei activiteiten in en rond de eigen huiskamer tot activiteiten in groter verband, zoals wandelen met vrijwilligers in de omgeving, maar ook schilderen in een tot atelier omgebouwd zaaltje, of met een paar anderen op museumbezoek in Rotterdam-Delfshaven. Ook concerten (DVD) in de filmzaal behoren tot het vaste menu.
Het is goed te merken aan Riet: ze is erg moe als ik 's avonds rond 18.30 op bezoek kom. Konden we tot kort geleden nog rustig een uurtje in het restaurant vertoeven met een drankje en wat fruit, nu geeft ze na een klein half uurtje aan, dat ze weg wil, want ze is moe bevestigt ze op mijn vraag. Ze is op die momenten niet meer in staat tot enig zinnig gesprek. Wel jammer, want waar kun je het dan nog over hebben?
Ik richt me voor het actievere werk dan maar op de zaterdag- en zondagmiddag.
Ze wil dan graag wandelen (zaterdags) of naar Magdalena en Leroy en hun kinderen Tyron en Melanie bij wie we regelmatig op zondag op theevisite gaan tot grote vreugde van Riet. Het is werkelijk een feest om dan met haar op stap te gaan.
Vanmiddag was het goed wandelweer, dus trokken we richting Winkelcentrum Hof van Spalandt, ongeveer 1,5 km lopen. En dan (met iets lekkers van de bakker) met een omweg door oud Kethel weer terug. Toch een wandeling van ruim een uur, en zonder problemen.  
Riet loopt dan in stilte, want haar communicatie beperkt zich tot zichtbaar genieten.
Het wordt steeds stiller.... Ik moet er erg aan wennen, dat ik steeds meer moeite moet doen om haar te begrijpen. Af en toe zegt ze iets onverstaanbaars, maar ze kan het niet herhalen of uitleggen. Erg frustrerend.
Ik troost me maar met de gedachte, dat Riet momenten van genot kent, zoals afgelopen donderdagavond, toen een Vlaardings Shantykoortje in een volle zaal een leuke meezingavond verzorgde. Het werd wel half 10....
Volgende week donderdag gaan we samen een dagje naar Helmond. Eerst naar mijn moeder, en daarna naar Theo en San (Riets oudste broer, aan wie ze erg gehecht is). Enkele maanden geleden hebben we dit ook gedaan, en dat was voor ons een groot succes. Het is te hopen, dat het nu ook allemaal goed gaat.

Het wordt steeds stiller..... Ook de verzorgenden (het personeel in brede zin) erkent dit.
In een eerder bericht heb ik al eens uitgelegd, dat in de psycho-geriatrische zorg een verdeling bestaat in zwaarte van de zorg. De lichtste vorm is de begeleidingsgroep, waarin mensen zitten die (met wat bijsturing) vrij zelfstandig kunnen functioneren.
Deze situatie heb ik ruim een jaar lang thuis meegemaakt met Riet, tot het naar mijn mening niet langer meer ging.
De tweede groep is de verzorgingsgroep, waarin mensen zitten die dagelijks hulp nodig hebben om goed te kunnen functioneren. Er is veel stimulans en begeleiding nodig om de mensen tot activiteit te bewegen.
De zwaarste groep is de verplegingsgroep, waarin de mensen zitten die volledig afhankelijk zijn van de hulp van anderen.
Riet zit momenteel in het grijze gebied tussen verzorging en verpleging. Omdat ze nog redelijk goed mobiel is, lijkt het of het allemaal wel mee valt. Als je echt met haar bezig bent, reken je haar steeds meer tot de laatste groep. Het is helaas niet anders.

Ik hoop een volgende keer wat positieve momenten toe te kunnen lichten, want die zijn er best wel. Maar ze worden wel schaars, want het wordt steeds stiller...... 

Voor het evenwicht ben ik aan het wandelen, alleen of in gezelschap.
Afgelopen dinsdag zaten wij (Cora, Jan en ik) in de buurt van Rijsbergen, onder Breda, aan de oude weg naar Antwerpen. Een schitterende "off-the-road" wandeling.