Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

dinsdag 7 december 2010

JIJ HEBT MIJ WEGGESTOPT

In mijn vorig bericht vertelde ik, dat Riet als proef een tijdje overdag op een andere afdeling zou verblijven, om te kijken, of deze 'actievere' mensen haar konden stimuleren tot een beter gevoel van welbehagen. Deze proef heeft slechts 5 dagen geduurd: de graad van activiteit lag duidelijk te hoog voor Riet, ze werd er erg onrustig van.
We zijn weer terug bij af, ze klaagt weer over de mensen om haar heen en over het feit, dat ze de hele dag niets te doen heeft. Let wel: dit is zo in haar belevingswereld. Bij mijn dagelijkse bezoekjes informeer (en constateer) ik regelmatig, dat er allerlei activiteiten plaats vinden, zoals bakken en koken, tekenen en schilderen, muziek, wandelen. Ja, het tempo wordt bepaald door de rolstoelgangers, en dat is wat bij Riet blijft 'hangen'.
De afgelopen week is heftig geweest: vanwege een maag-darmvirus (buikgriep) was de afdeling gesloten: de zieken waren in quarantaine, de rest mocht niet van de afdeling af om verdere besmetting te voorkomen. Bezoek werd afgeraden.
Voor Riet was dit vervelend, want activiteiten die elders in het gebouw plaats vinden, gingen haar neus voorbij. Dus geen beautysalon en kapper, geen schilderen, geen restaurantbezoek. Ook op de afdeling was de regelmaat van activiteiten verstoord.
Gelukkig wordt de situatie weer wat beter; afgelopen zondagmiddag hebben we met alle bewoners (verdeeld over 2 huiskamers) pakjesmiddag kunnen vieren met 2 Zwarte Pieten. Het was er best gezellig, want er werd veel gezongen en gelachen. En voor iedereen was er een pakje met een lekker geurtje en een shampoo.
Binnenkort zal de situatie op de afdeling wel weer normaal zijn, en zal iedereen zich weer vrij kunnen bewegen.


Riet heeft op dit moment een heel vervelend probleem: zij is heel boos op mij. "JIJ HEBT MIJ WEGGESTOPT" zegt ze al een paar dagen regelmatig tegen mij. Zoals altijd is ze blij als ik kom; ze wil dan zo gauw mogelijk weg van de afdeling. Samen met mij ergens naar toe, geeft niet waar naar toe. En als ik aangeef, dat ik weer weg ga, klampt ze zich aan me vast om mee te kunnen. Triest.
Maar nu is ze echt boos, want ze verwijt mij, dat ik niet eerlijk ben, en dat ik haar daar heb gedropt om zelf lekker overal naar toe te kunnen gaan. Ja, nu kan ze de woorden vinden. Het lijkt wel, of ze wekenlang heeft zitten broeden om mij dit te kunnen vertellen. 
Ik moet dit nu al een week lang over me heen laten komen; ze raakt het niet kwijt, en niemand kan haar hiermee helpen. Ze wil van mij weten waarom ik haar heb weggestopt, en ik kan haar geen (voor haar acceptabel) antwoord geven. Triest.


Ik heb deze situatie met deskundigen besproken: het wordt gezien als een normaal verschijnsel, dat na zekere tijd verdwijnt. Het heeft vooral te maken met het gewenningsproces; degene die het meest nabij staat, moet het doorgaans ontgelden. Het zal allemaal wel, maar ik voel mij zeer ongemakkelijk in deze situatie......   
Ik troost me maar met de gedachte, dat we binnenkort weer samen naar buiten kunnen; dat geeft de broodnodige afleiding. Voor Riet, voor mij.


Ik tracht mijn hoofd boven water te houden met wandelen. Vorige week met Cora in de Broekpolder, en gisteren met Karina in de Holiërhoekse polder. Dus beide wandelingen dicht bij huis, vanwege het minder goede weer. 


Ik hoop de volgende keer wat leuke dingen te kunnen vertellen.