DE BRIL VAN RIET

Terwijl het onweer al geruime tijd over ons heen trekt, en nu ook de  regen naar beneden komt, gaan mijn gedachten naar Riet, die op dit moment (9.30 uur) aan het ontbijt zit en wacht op iemand die haar komt helpen met eten. Triest als je zelfs dat niet meer zelfstandig kunt.
Gistermiddag maakten Riet en ik de al eerder geplande, maar door het slechte weer uitgestelde wandeling naar de opticien in het winkelcentrum. De bril van Riet heeft het de laatste tijd zwaar te verduren, waardoor de pootjes zover uit elkaar gingen staan, dat het dragen steeds moeizamer ging. 
De functie van deze bril is nog maar zeer beperkt: lezen doet ze al lang niet meer, hoewel ze met enige inspanning nog wel een woord kan ontcijferen. Maar Riet vindt het prettig om die bril te dragen, want dan voelt ze zich kompleet, zoals je je ook voelt, als je een mooie ketting draagt. Good feeling dus.
Gelukkig kon de brillenboer de bril nog reconstrueren. Riet was er duidelijk gelukkig mee! Het ijsje van bakker Klootwijk (what is in a name? maar beroemd in het Rotterdamse) smaakte des te lekkerder.


Bij de val van Riet op 17 juni kwam ze met haar hoofd op de vensterbank, net als de vorige keer, toen ze op dezelfde wijze viel en naast de hoofdwond ook haar arm brak. Tot op heden is die hoofdwond nog steeds niet genezen. Steeds krabt ze de korstjes open, omdat de wond jeukt. Als je er iets van zegt, begrijpt ze precies wat je zegt, en beweert er absoluut niet aan te komen. Maar vijf minuten later is ze het vergeten, en voelt ze iets jeuken....
De dokter is er gisteren bij geweest, en nu wordt de wond 2 keer daags verzorgd met een ontsmettingsmiddel. En nu maar hopen, dat dit helpt.


Muziek is een bekend middel om oudere mensen prettige uurtjes te verschaffen. Op de afdeling circuleert een mapje met (erg) oude liedjes, anno begin vorige eeuw. Soms is er iemand die zich waagt aan het zingen van deze liedjes, tot groot vermaak van de kamergenoten. Maar zelfs voor de bewoners is deze oude koek niet meer te pruimen, wat meermalen luid en duidelijk kenbaar wordt gemaakt. Maar ook de liedjesprogramma's op de TV vinden weinig waardering bij de bewoners. 
Regelmatig zijn er muziekavonden in het restaurant, waar de moderne troubadours met hun elektronische computergestuurde orkest de bewoners hun kunsten vertonen met erg veel decibels.  Voor de meeste bewoners van de afdeling is het bijwonen van zo'n avond niet haalbaar: de meesten gaan tussen 19.00 en 20.00 uur naar bed, moe van de lange dag zitten. En zo'n avond duurt van 19.30 tot 21.30 uur. Lang heb ik het bijwonen van deze avonden volgehouden met Riet, maar de laatste tijd moeten we steeds vaker voortijdig opbreken, omdat Riet het niet meer zo lang volhoudt.
Maar wel duidelijk is, dat deze artiesten hun programma goed hebben afgestemd op de doelgroep: muziek uit de jaren 60, 70, 80. En dat vaak met groot succes.
Met hulp van vriend Jan hebben we de afdeling nu verrijkt met enkele CD's met Nederlandse liedjes uit de jaren-70. Toppers van toen, je had de mensen moeten horen!! Op de rustige uurtjes kan nu op een leuke manier de gezapigheid van de lange middag doorbroken worden.


Het zware weer trekt nu weg naar het oosten; met een beetje geluk breekt vanmiddag de zon door en kunnen we weer wandelen. Niet te ver helaas, want ik kamp sinds een paar weken met een vervelende voetblessure (een hielspoor), opgelopen bij een te fanatieke wandeling in ruig terrein. In plaats van de wekelijkse wandelingen fiets ik dan maar voor de nodige beweging. Met behulp van fysio hoop ik over een paar weken toch weer te kunnen wandelen als voorheen. Nu moet ik met Riet  rustig aan doen: niet te ver, en af en toe een bankje.


Tot een volgende keer!