Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

woensdag 23 maart 2011

DEPAKINE

De afgelopen maand (wat gaat dat snel) is niet ongemerkt aan ons allemaal voorbij gegaan. Riet kreeg last van krampachtige reacties, vooral bij het opstaan uit de lig- of zithouding, maar ook spontaan zonder aanleiding. In het begin waren het nog krampachtige schokbewegingen in hand en arm, later trok dit naar de benen.


Op verzoek van de afdelingsleiding is Dr Ton Bakker (hoofd en oprichter van het Reactiveringscentrum waar Riet vorig jaar gestart is) geraadpleegd. Op zijn advies wordt sinds 3 weken het middel DEPAKINE toegediend.
Dr Bakker gaat voorlopig uit van lichte epileptische aanvallen, zogenaamde absences.
Als je dit opzoekt, vind je het volgende: 


Absences (vroeger Petit Mal genoemd)
Deze vorm van epilepsie wordt gekenmerkt door vrijwel altijd korte aanvallen met daling van het bewustzijn. Deze aanvallen kunnen vaak zo kort van duur zijn dat ze onopgemerkt voorbijgaan. Het hoofd kan eventjes knikken, de spraak kan enkele seconden stokken en dan weer normaal verder gaan of een wezenloze blik (staren) kan de aanval kenmerken. Soms treden enkele schokken in de arm op of knippert de patiënt even met de oogleden. Ook zuig- en kauwbewegingen doen zich vaak voor.



Ik heb de indruk, dat het middel werkt, in die zin, dat het krampachtig schokken niet of nauwelijks zichtbaar meer voor komt. Wel moet ze bij het opstaan even "in de benen komen" maar daar heeft iedereen min of meer last van. Wel is van belang, dat ze goed begeleid wordt bij het lopen, want het aansturen van haar handelingen (pakken, kijken, lopen, gaan zitten) wordt door haar hersens niet of niet goed gecoördineerd.
Het middel heeft natuurlijk ook de nodige bijwerkingen. Algehele moeheid, slaperigheid, verslapte spieren. Dus ook af en toe moeite met het ophouden van de plas, wat helaas niet altijd tijdig opgemerkt wordt door het personeel.



Maar voor de rest gaat het redelijk goed: ze is wat assertiever geworden naar haar huisgenoten; kan ook genieten van het moment; voelt zich steeds beter op haar plaats.
Ook voor haar is het steeds weer wennen aan nieuwe bewoners. In het halve jaar, dat zij verblijft op de afdeling De Kameel zijn er (van de 32 bewoners) 5 of 6 personen overleden. En dan word je toch weer even stil....
Gelukkig voor haar en de andere bewoners zijn deze trieste momenten slechts van korte duur. Meestal is na 2 dagen al een nieuwe bewoner verwelkomd.



De lente heeft nu eindelijk haar intrede gedaan met mooi weer. Voor Riet betekent dit: zo vaak het kan naar buiten voor een korte wandeling, en genieten van bloemen en vogels.
Vorig jaar ben ik nog met haar wezen wandelen in het duingebied bij Rockanje, de wandeling rondom het Quakjeswater. Helaas gaat dit niet meer, omdat ze zich teveel moet concentreren op de onverharde ondergrond. Wandelen over tegelpaden gaat nog goed, zolang de tegels recht liggen (foei Schiedam, schande, vooral in de woonwijk rondom DrieMaasStede is het bar en boos). En als het een beetje goed weer is, lukt de wandeling naar Oud-Kethel via het winkelcentrum ook nog wel, met af en toe een bankje. Is toch een wandeling van ruim 1 uur.



Voor mij is de tijd van de wat langere wandelingen ook aangebroken. Gisteren heb ik, samen met Cora, de Pannenhoef-wandeling bij Sprundel gelopen. 22 KM prachtig coulisenlandschap in de buurt van de abdij van Zundert, tussen Etten-Leur en de Belgische grens.






Geachte lezer, geef gerust je commentaar! Ik ben me ervan bewust, dat mijn krabbels slechts kantlijnfrutsels zijn in de onbegrijpelijke brei die Alzheimer heet. Maar toch: het gaat ons allen aan, in ons land heeft 20% van de bevolking min of meer Alzheimer, dat is 1 op de 5....

Groet, en tot een volgende keer.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten