Welkom beste lezer!


Welkom beste lezer!
Misschien heeft het lezen van deze blog je interesse gewekt? Tenslotte raakt dit onderwerp -hoe beangstigend ook- ons allemaal. Als je mij je email-adres geeft, zal ik je op de mailinglist plaatsen, zodat je automatisch een email van mij krijgt bij het verschijnen van een nieuw bericht. Met hetzelfde gemak kun je dat op dezelfde wijze natuurlijk weer ongedaan maken.
Stuur je email naar onderstaand adres en de rest volgt vanzelf.
hvogelaarster@gmail.com

zondag 5 februari 2012

SNEEUW, IJS, MAAR WIJ WACHTEN OP DE LENTE

Terwijl ik dit schrijf, is Nederland in de greep van de winter. Vorige week dachten we nog, dat de lente zeer nabij was, gezien de vroege bloeiers in de natuur. 
En nu zie je op het tracé van de toekomstige A4 (hier vlak achter, op 100 meter) ouders met kinderen op de slee. Waarschijnlijk voor het laatst, want de boomkappers zijn al volop bezig met groot materieel.
Binnenkort komen de machines om grond af te graven, want wat nu nog een 15 meter hoog tracé is, zal (binnen de bebouwde kom van Vlaardingen en Schiedam) spoedig veranderen in een tunnel, met sportvelden en wandelgebied erboven. Verderop, richting Kethelplein, zal de weg uit de tunnel kruipen en zich aansluiten op de aansluiting naar de Beneluxtunnel.


Aan Riet gaat dit alles voorbij. Nu de bomen kaal zijn, kan zij vanuit de huiskamer het tracé zien. Soms kijkt ze naar buiten en ziet dan mensen met honden op de bult lopen. Toch zeer opmerkelijk, want de afstand schat ik op 200 à 250 meter. Dan zegt ze "HOND" en ik verbaas me....
Nu is alles wit, en ook dat ziet ze: ze brabbelt onbegrijpelijke taal, maar heeft het duidelijk over de witte wereld.


Tijd om naar buiten te gaan, want het is schitterend weer. Maar ik durf het niet aan: ze is zo fragiel, zo breekbaar.
Zodra het wat warmer is, zoeken we echt de natuur weer op!


Dagelijks krijg ik via GOOGLE informatie over wat wereldwijd gepubliceerd is over Alzheimer. Veel is dubieus, soms interessant, vaak pretentieus. Wat me vooral interesseert, is wat vanuit de wetenschap tot ons komt. Zo kopt het Magazine ODE: Onderzoek bewijst: dementen weten, voelen en ervaren veel meer dan we aannemen
Kijk, dan lees ik meteen verder! (bedankt Hilda voor de tip!)
Graag zou ik wat willen overnemen van dat verhaal, maar ik volsta hier met een link naar dat artikel. Wie het lezen wil, kan het vinden op:  http://nl.odemagazine.com/doc/0134/Dementen_weten,_voelen_en_ervaren_veel_meer_dan_we_aannemen/  


Wat ik dagelijks lees, kan ik in het volgende fragment van afgelopen week laten zien: 

Amerikaans onderzoek heeft mogelijk een doorbraak opgeleverd over de oorzaak van de ziekte van Alzheimer. De onderzoekers hebben bij genetisch gemanipuleerde muizen laten zien dat de aandoening zich ontwikkelt als een infectieziekte. De nieuwe bevindingen bieden hoop dat het alzheimerproces kan worden doorbroken.


Cel voor cel besmet

“Het veld snakt naar een nieuwe hypothese”, zegt Marcel Olde Rikkert, hoogleraar geriatrieaan het het UMC st. Radboud in Nijmegen en hoofd van het Alzheimer Centrum aldaar tegenover NRC Handelsblad. Al tientallen jaren lang proberen onderzoekers een vinger te krijgen achter het ontstaan van alzheimer, in de hoop een manier te vinden om het voortschrijdende proces van geheugenverlies te stoppen of zelfs terug te draaien.
Tot nu toe richtte onderzoek zich voornamelijk op een bepaald eiwit dat zich in onoplosbare stolsels ophoopt in aangetaste delen van de hersenen. De resultaten van de Amerikanen zijn behaald door met een ander eiwit, het tau-eiwit, aan de slag te gaan. Dit blijkt als een soort besmettelijke ziekte om zich heen te grijpen en hersencel voor hersencel te besmetten.
Tau-eiwit waarschijnlijk niet enige oorzaak alzheimer
Diverse onderzoekersgroepen werken reeds aan medicijnen die dit tau-eiwit aanpakken. Of dit ook de enige oorzaak is van alzheimer, lijkt ‘onwaarschijnlijk’, zegt Olde Rikkert.
De Amerikanen onder leiding van Karen Duff van de Columbia University in New York publiceerden hun resultaten gisteren online in het wetenschappelijke tijdschrift PLoS One. Een ander Amerikaans team, van Harvard University, kwam onafhankelijk tot vergelijkbare resultaten en zal deze binnenkort publiceren in het tijdschrift Neuron.

Uit bovenstaand verslag blijkt, hoe wanhopig de wetenschap zoekt naar oplossingen.


Terug naar Riet. Ze beleeft haar dagen als een "nu-moment", waarmee ik wil zeggen, dat zojuist, zo-even, en zeker gisteren niet meer bestaat. Maar ook: straks, vanavond, morgen bestaat niet meer. Relevant is: nu.
Maar toch: iets, wat haar in het verleden sterk emotioneel beïnvloed heeft, komt regelmatig boven drijven. Helaas kan zoiets niet "op commando", maar gebeurt spontaan.
Kortgeleden zag ze een groepje mensen met honden op de bovenbeschreven bult lopen. Er liepen ook kleine kinderen bij, wat bij haar herinneringen opriep aan baby's die zij in haar armen gedragen heeft. Ze brabbelt dan wat over "klein kindje" en wordt dan heel enthousiast. 
In haar beleving vermengt ze dan 2 sterk emotionele ervaringen: het vast houden van Daantje, het in 2004 helaas direct overleden zoontje van Jos, en het vasthouden van Melanie (het dochtertje van Magdalena), toen ze pas geboren was. Op haar kamer staat een foto van Riet met Melanie in haar armen, toen die 2 maanden oud was. Als ik haar die foto laat zien (zelf ziet ze die foto niet staan), herkent ze Melanie, ook al is zij nu al weer 2 jaar! ONBEGRIJPELIJK.


Ik kan zo nog uren doorgaan, maar ik ben bang, dat dan lezers afhaken.....
Ik groet jullie!


ps: Volgende week zondag ziet Riet al 2 jaar in DMS.
En de 19e wordt ze 68, dus werk aan de winkel, want dat wordt weer cakes bakken!


3 opmerkingen:

  1. Alzheimer


    op een keer
    niemand weet wanneer
    ontdekt iemand een medicament
    waarvan men nu de naam nog niet kent
    die dag
    verschijnt er een lach
    op het gezicht van elke patiënt
    omdat die plots weer iedereen herkent
    misschien is het morgen of binnen een paar jaar
    maar deze ziekte wordt verslagen, geloof me maar
    blijf ondertussen
    je geliefde overladen met kussen
    want wanneer de liefde stopt
    stopt dé reden waarom het hart klopt



    Wetende dat het slechts woorden zijn hoop ik toch dat je iets hebt aan dit hoop-gedichtje, Hans.
    Lenjef

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt Lenjef! Zoals altijd weet je door te dringen tot de kern.
      Groet, Hans

      Verwijderen